Ο μητροπολίτης Νίκαιας και λόγιος- φιλόσοφος Βησσαρίων (1403-1472) καταγόταν από την Τραπεζούντα και πήρε μέρος στη σύνοδο της Φεράρας- Φλωρεντίας για την ένωση των Εκκλησιών, της οποίας υπήρξε υπέρμαχος, με στόχο να αποσπάσει βοήθεια από τη Δύση για τη σωτηρία του Βυζαντίου.
Ο λαός, όμως, της Κωνσταντινούπολης, φανατισμένος από τους ανθενωτικούς, τον αποδοκίμασε και τον ανάγκασε να καταφύγει στην Ιταλία, όπου έγινε καρδινάλιος και συνέχισε μέχρι το θάνατο του τις προσπάθειες για τη οργάνωση νέας σταυροφορίας για την απελευθέρωση του Βυζαντίου χωρίς να τα καταφέρει.
Ηταν εμπνευστής της συνύπαρξης του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού και υπέρμαχος της οικουμενικότητας του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού. Είναι δημιουργός της πρώτης «Ακαδημίας» στη Δύση, αλλα και ο δημιουργός του πνεύματος φιλελληνισμού στον τότε κοσμο, ενώ το πνεύμα του παραμένει ζωντανό ως τις μερες μας σε ολόκληρη τη Δύση, με εξαίρεση βέβαια τη χώρα των ΕΛΛΗΝΩΝ όπου το έργο του είναι σχεδόν άγνωστο.
Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου του 1403 στην Τραπεζούντα .
Ως ιδρυτής της πρώτης Ακαδημίας στη Δύση καλεί «τους απανταχού Έλληνας να κατέλθουν εις την Ιταλία και των Λατίνων διδάσκαλοι γένονται το καθ' εξής». Με το έργο του «in Columniatoren platonis»(σχόλια στον Πλάτωνα), αναδεικνύεται ως ο μοναδικός νεοπλατωνικός φιλόσοφος.
Ηταν υπέρμαχος της διατήρησης του Ελληνισμού από τον κίνδυνο του εξισλαμισμού, σε αντίθεση με τον Μάρκο Ευγενικό, ο οποίος, το αντίθετο δογματίζων, πρόκρινε τον τούρκικο ζυγό από τον παπισμό.
Η τεραστία βιβλιοθήκη του δωρίθηκε το 1468 στην τότε Δημοκρατία της Βενετίας, τέσσερα χρονια πριν από τον θάνατο του. Υπολογίζεται ότι η βιβλιοθήκη που δώρισε περιλαμβάνει 600-800 κώδικες, από τους οποίους οι 46 ελληνικοί. Αυτή αποτέλεσε μεγάλο τμήμα της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης, που λειτουργεί ως σήμερα.
Ηταν τοσο πολύμορφος και πολυσχιδής ώστε στην Ανατολή τον κατηγορούσαν ως Λατινοφρονεστερο των Λατίνων, ενώ στη Δύση τον κατηγορούσαν ως Ελληνοφρονεστερο των Ελλήνων.Latinorum Graecisimus, Graecorum Latinisimus.
Έπεισε τους Δυτικούς να εκστρατεύσουν κατά των Τούρκων και κατεναυμάχησαν τον τουρκικό στόλο. Εκείνο όμως που οριστικά πέτυχε ο Βησσαρίωνας με τα περίφημα διαβήματα του στις αυλές των ηγεμόνων και τα κοινοβούλια, με τις επιστολές του και τα υπομνήματα του, ηταν η διατήρηση άσβεστου του πνεύματος του φιλελληνισμού στη Δύση και του Ελληνισμού όπου γης.
Όμως οφείλεται ειδική αφιέρωση στο έργο του «Εγκώμιον εις Τραπεζούντα», που για πρώτη φορά εκδόθηκε το ετος 1916, από τον καθηγητή Σπυρίδωνα Λάμπρου. Πρέπει να σημειωθεί ότι το αυτόγραφο του Βησσαρίωνα βρίσκεται στον Μαρκιανό Κώδικα.
Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι το κείμενο είναι γραμμένο σε αρχαιοπρεπή γλώσσα όμοια με εκεινη του Ηροδότου και του Ξενοφώντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου