Τη πατεματί

Όταν το μωρό αργούσε να περπατήσει έλεγαν: "Επατέθεν", δη­λαδή έπαθε βλάβη, είτε γιατί πέρασε κηδεία από το σπίτι τους ή γιατί έβαζαν στο σπίτι τους αζύγιστο κρέας ή και από κακό μάτι και τότε ακολουθούσε μια σειρά από ενέργειες, για να δώσουν δύ­ναμη στα πόδια του παιδιού να περπατήσει: "Εποίν' ναν τη πατε­ματί".

Ένα πρωτότοκο κορίτσι μάζευε αμίλητο, αλεύρι από εφτά ζευ­γάρια πρωτοστεφανωμένα, έπαιρνε νερό από εφτά βρύσες, ζύμωνε το αλεύρι σε ψωμάκια και το έψηνε με ξύλα που τα μάζευε από εφτά φράχτες.

ΣΑΝΤΑ (Διακρίνονται οι ενορίες Πιστοφάντων & Τσακαλάντων )

Τα ψωμάκια αυτά τα μοίραζε ένα άλλο πρωτότοκο αγόρι στα μι­κρά παιδάκια κι εκείνα τρέχανε στους δρόμους και φώναζαν:

"Τον απόδαρον ποδάρα και τον γυρευόν κομμάτα", δηλαδή, δύ­ναμη στα ανήμπορα πόδια και στον ζητιάνο ψωμιά.

Άλλες φορές έκαμνε η μάνα ή η νουνά του παιδιού "τσιριχτά" -τηγανίτες και ένα πρωτότοκο αγόρι στεκόταν σ' ένα σταυροδρόμι και τα μοίραζε στα παιδάκια, που τα παίρνανε και τρέχοντας φώ­ναζαν πάλι τα παραπάνω ίδια λόγια.

Άλλες συνήθειες είναι το "κυμάτισμαν", το "στύμνωμαν", το "Αεθοδώρισμαν", τα "παραμόνα".

Πόπη Τσακμακίδου - Κωτίδου

Απο το βιβλίο της "Οι γυναίκες της Σαντάς του Πόντου"