Ταμάρα μ', ντ' εγληγόρεσες - 'κ' έτον καιρός ακόμαν,
ν' αφήντς εμένα μαναχόν - κ' εμπαίντς αφκά σο χώμαν.
Είχες μουράτα απλέρωτα - είχες τρανά μεράκια,
εφέκες ατα αττέσ' ση μέσ' - κ' επότσες με φαρμάκια.
Έσ'νε κάλεσα σύντροφος, - έσ'νε κάλεσα μάνα,
έσ'νε κάλεσα αδελφή - καλέσα καλομάνα.
Με τ' εσέν, κάλη μ', έζησα - τριανταπέντε χρόνα,
'κ' επόρεσα να λάρωνα - τη κάρδας-ι-σ' τα πόνα.
Καίγουμαι, κάλη μ', καίγουμαι, -παρηγορίαν 'κ' έχω,
η καμονή σ' 'κι σύρκεται - τη χαμονή σ' 'κι αντέχω.
Κάλη μ', πώς ξάι 'κ' εγούεψες - τα έμορφα τα κάλα σ',
κι άμον πουλίν επέταξες - σ' αγγελιών τ' εγκάλας!
Ποίσον, λένε, υπομονήν - κι ανάσπαλον το ταίρι σ',
αφού δεν 'κι επορείς να ευτάς - δεν 'κ' έρται ασό χέρι σ'.
Κιλκίς 13-7-1986
Φιλόλογος και συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου