Αχιλλεας Ανθεμιδης

Ο Αχ. Στ. Ανθεμίδης γεννήθηκε το έτος 1925 στην Κιβωτό Γρεβενών, από γο­νείς αγρότες ποντιακής καταγωγής. Τη στοιχειώδη εκπαίδευση έλαβε στο δημο­τικό σχολείο του χωριού του, στην Κιβωτό Γρεβενών.

Τις γυμνασιακές σπουδές παρακολούθησε στα γυμνάσια Γρεβενών, Τσοτυλίου και Σιάτιστας, ενώ το απο­λυτήριο γυμνασίου κατέκτησε τελικά από το γυμνάσιο Γρεβενών.

Σπούδασε Νο­μικά - Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και του Gottingen Γερμανίας. Είναι πτυχιούχος της σχολής νομικών και οικονο­μικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Διδάκτορας του δικαίου της Νομι­κής Σχολής του Πανεπιστημίου του Gottingen Γερμανίας. Μετά τις νομικές σπου­δές του, ασκήθηκε ως Δικηγόρος κοντά στους Δικηγόρους Βαβίτσα και Σακελλαρίου Κων/νο, χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του Δικηγόρου.

Η μελέτη του Jus Promovendi, Θεσσαλονίκη 1978, εδώ και δέκα και πλέον χρόνια αναφέρεται στα διδακτικά εγχειρίδια της γ' Λυκείου, όλων των Λυκείων της Ελλάδος.

Είναι συγγραφέας υπερογδόντα εργασιών, κυρίως σε θέματα πανεπιστημια­κού Δικαίου, δημοσίου Δικαίου, Εθνολογίας, τουρκολογίας, κ.ά. και είναι ειση­γητής της ίδρυσης Σχολής πανεπιστημιακού Δικαίου στους χώρους των ανωτάτων πνευματικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

 Το έτος 1950 διορίστηκε ως πανεπιστημιακός υπάλληλος και διετέλεσε για δεκαετίες Γραμματέας Ανωτά­των Πανεπιστημιακών Σχολών, καθώς και Γενικός Γραμματέας σε τρία Πανεπι­στήμια. Το έτος 1965 προσκλήθηκε να καταλάβει τη θέση του Λέκτορα στο Πα­νεπιστήμιο του Ανοβέρου Γερμανίας, ενώ στα χρόνια 1973 και 1976 κλήθηκε να διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο κρατικό Πανεπιστήμιο Wichita, Kansas, Η.Π.Α.

Γνωρίζει τις γλώσσες Γερμανική, Αγγλική, Γαλλική, Τουρκική και φυσικά εί­ναι γνώστης της ποντιακής διαλέκτου. Από τις αρχαίες γλώσσες διαβάζει άνετα την αρχαία ελληνική και τη λατινική.

Το έτος 1973 από την τότε στρατιωτική ε­ξουσία τέθηκε σε εξάμηνη διαθεσιμότητα, με το αιτιολογικό της "έλλειψης πνεύ­ματος συνεργασίας με υπηρεσιακούς κλπ. παράγοντες της Πολιτείας".

Είναι συνταξιούχος του δημοσίου και επίτιμος Διευθυντής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι ο πρώτος Έλληνας, που ως πρόεδρος πενταμελούς Επιτρο­πής ακαδημαϊκών, απευθύνθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον ΟΗΕ για τα δικαιώματα των Ελλήνων της τέως ΕΣΣΔ, από όπου πήρε θετική απάντηση.

Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής για την επιμέλεια σύνταξης του εγκυκλο­παιδικού λεξικού του ποντιακού ελληνισμού και αρθρογράφος στο λεξικό αυτό.

Στον πατριωτικό πόλεμο 1940-41, σε ηλικία 15 ετών πήρε μέρος σαν εθελο­ντής στο έπος της Πίνδου, ενώ στη διάρκεια της τριπλής κατοχής 1941-45, εντά­χθηκε εθελοντικά για δύο περίπου χρόνια στα ένοπλα τμήματα της Εθνικής Αντί­στασης (1941-45) του ΕΛΑΣ.

 Προς τα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου 1944, επικεφαλής ένοπλης ομάδας της Αντίστασης και μαζί με άλλες ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, συγκρούστηκε με τις ομάδες των αυτονομιστών Γκότσεφ - Πέγιου και τους απώθησαν οριστικά στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας, όπως αναφέρουν άλ­λωστε και τα έντυπα του Υπ. Εξωτερικών και του Υπ. Παιδείας.

Τιμήθηκε με τα μετάλλια της Εθνικής Αντίστασης από την ελληνική πολιτεία, με τα διάσημα της ομοσπονδίας των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων, της Ιεράς Μονής Σινά, του Πα­νεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της Παναγίας Σουμελά, των Α' και Β' Παγκοσμίων Συνεδρίων του ποντιακού ελληνισμού.

Είναι αντεπιστέλλον μέλλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Βετεράνων Α­ντιστασιακών του Β' παγκοσμίου πολέμου (F.I.R.), με έδρα το Παρίσι.

Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου για τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων, που ζουν στα διάφορα μήκη και πλάτη της γης. Πήρε μέρος σε πολ­λά Διεθνή Συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Σήμερα είναι Πρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ελληνικών Μειονοτήτων, για τα έτη 1993-1999 καθώς και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων Θεσσαλονίκης. Ακόμα είναι Ειδικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, ειδικά στα θέματα των παλιννοστούντων  ομογενών από τις χώρες της τέως ΕΣΣΔ (ΦΕΚ αρ. φύλλου 3, τεύχος 3 10.1.1997). Είναι οπαδός και θιασώτης της Αριστοτελικής σκέψης και γνώστης.

Είναι οικογενειάρχης και πατέρας τεσσάρων παιδιών, της Ελένης, του Αλέ­ξανδρου, της Λυδίας και του Θαλή. Στο έργο του συμπαραστέκεται καρτερικά η σύζυγος του, καθηγήτρια της θεολογίας, Δήμητρα.