ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (της Οινόης)

Από της ερήμου ο Πρόδρομος

ήλθε να βαπτίση τον Κύριον.

 Βέβαιον Βασιλέα εβάπτισε,

Υιόν καί Θεόν ωμολόγησε.

Γηγενείς, σκιρτάτε καί χαίρεσθε,

τάξεις των Αγγέλων, ευφραίνεσθε.

 Δόξα εν ύψίστοις εκραύγαζον,

Κύριον καί Θεόν ωμολόγησαν.

Έλεγεν ο κόσμος τον Κύριον

να αναγεννήση τόν άνθρωπον.

 Ζήτησον καί σώσον τό πρόβατον

το απολωλός, ω Θεάνθρωπε.

Ηλθε, κηρυττόμενον έβλεπε,

απορών εφάνη ο Πρόδρομος.

Θές μοι την παλάμην σου, Πρόδρομε,

βάπτισον ευθύς τόν Δεσπότην σου.

Ιορδάνη, ρεύσε τά νάματα,

ιν' ανασκιρτήση τα ύδατα.

Κεφαλάς δρακόντων συνέθλασε

των κακοφρονούντων ο Κύριος.

 Λέγουσιν οι Άγγελοι σήμερον,

ο Χριστός τον κόσμον εφώτισεν.

 Μέγα καί φρικτόν το μυστήριον,

δούλος τον Δεσπότην εβάπτισε.

Νους ο Ιωάννης ο Πρόδρομος

μέγας, να βαπτίση τον Κύριον.

Ξένος ο προφήτης ο Πρόδρομος,

μέγας, να βαπτίση τον Κύριον.

 Ολον τον Αδάμ ανεκάλεσε

ο των όλων Κτίστης καί Κύριος.

Παναγία, Δέσποινα του παντός,

σώσον τους εις Σε προσκυνούντας νυν.

 Ρείθρα  Ιορδάνει, αγάλλεσθε,

τήν πορείαν άλλως λαμβάνετε.

Σήμερον ο Κτίστης δεδόξασται

δι' αυτό τό μέγα μυστήριον.

 Τρεις γάρ υποστάσεις εγνώκαμεν,

Πατρός καί Υιού καί του Πνεύματος.

Υπό Αρχαγγέλων υμνούμενον,

υπό Σεραφείμ δοξαζόμενον.

 Φως γάρ τοις εν σκότει επέλαμψε,

οταν ο Χριστός εβαπτίζετο.

 Χαίροντες καί χείρας προσάγοντες

καί λαμπράν πανήγυριν άδοντες.

 Ψάλλοντες Χριστόν τόν Θεόν ημών,

δέξασθε λουτήρα βαπτίσματος.

Ω Θεός των όλων καί Κύριος

δωση σας ύγείαν καί χαίρετε.

Σημ. Ό Ί. Παμπούκης τοποθετεί τό άσμα στά «λαϊκά δημιουργήματα». Nομίζουμε ότι καί τούτο είναι μάλλον «λόγιον» κατασκεύασμα.