Τον Σεπτέμβριο του 1922, με την καταστροφή της Σμύρνης, κορυφώνεται ο διωγμός των ελληνικών πληθυσμών της Μικρός Ασίας.
Τον Ιούλιο του 1923 υπογράφεται η Συνθήκη της Λωζάννης που προβλέπει την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών (με εξαίρεση τους Μουσουλμάνους τής Δυτικής Θράκης και τους εγκατεστημένους μέχρι το 1918 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης).
Για τον αριθμό των προσφύγων που φθάνουν στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία. Σύμφωνα με την απογραφή τού 1928 οι πρόσφυγες ανέρχονται σε 1.221.849 και διακρίνονται σε 673.025 αστούς και 578.824 αγρότες. Ένα σημαντικό ποσοστό (66%) αποτελείται από γυναίκες και παιδιά κάτω των δέκα ετών.
Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα .
Πρόβλημα σίτισης, στέγασης, ιατρικής περίθαλψης
Οι πρόσφυγες βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο σε σχολεία, εκκλησίες, θέατρα ή σε αυτοσχέδιες κατασκευές.
1922: Το Ταμείο Περίθαλψης Προσφύγων ιδρύει τους πρώτους προσφυγικούς συνοικισμούς (Κοκκινιά, Βύρωνας, Καισαριανή, Νέα Ιωνία).
1923: Η Κοινωνία των Εθνών εγκρίνει τη δανειοδότηση της Ελλάδας και ιδρύεται η Εταιρεία Αποκατάστασης Προσφύγων στόχος της:
α. η δημιουργία βιομηχανικών μονάδων,
β. η αγροτική αποκατάσταση των προσφύγων (δημιουργούνται 2085 αγροτικοί οικισμοί) και
γ. η αστική τους αποκατάσταση (κατασκευάζει περίπου 20.000 κατοικίες).
1925: Ιδρύεται υγειονομική υπηρεσία.
Πρόβλημα κοινωνικής προκατάληψης
Η "ελληνικότητα" των προσφύγων αμφισβητείται από τους γηγενείς.
Το χάσμα προσφύγων και γηγενών ενισχύεται από την κοινωνική απομόνωση των προσφύγων σε χωριστές γειτονιές, συνοικισμούς και χωριά.
Οι σχέσεις προσφύγων και γηγενών φορτίζονται από τον ανταγωνισμό στην ιδιοποίηση τής γης (αγροτικής και αστικής), στην αγορά εργασίας αλλά και στις επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Σταδιακά οι σχέσεις εξομαλύνονται
Γίνεται λόγος για το ανεπανάληπτο επίτευγμα τής δημιουργίας μιας ενιαίας και ομοιογενούς ελληνικής κοινωνίας.
Η αποκατάσταση και αφομοίωση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής υπήρξε και παραμένει το μεγαλύτερο ειρηνικό επίτευγμα του νεοελληνικού κράτους.
(Γ. Μαυροκορδάτος)
Η συσσωμάτωση των δύο μεγάλων γεωγραφικών τμημάτων του ελληνισμού σε ομοιογενές εθνικό κράτος, ενταγμένο στον ευρωπαϊκό κόσμο, προσέδωσε στην Ελλάδα τη σύγχρονη της φυσιογνωμία και προδιέγραψε την ιστορική της διαδρομή κατά τον εικοστό αιώνα.
Π. Κιτρομηλιδης
Τον Ιούλιο του 1923 υπογράφεται η Συνθήκη της Λωζάννης που προβλέπει την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών (με εξαίρεση τους Μουσουλμάνους τής Δυτικής Θράκης και τους εγκατεστημένους μέχρι το 1918 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης).
Για τον αριθμό των προσφύγων που φθάνουν στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία. Σύμφωνα με την απογραφή τού 1928 οι πρόσφυγες ανέρχονται σε 1.221.849 και διακρίνονται σε 673.025 αστούς και 578.824 αγρότες. Ένα σημαντικό ποσοστό (66%) αποτελείται από γυναίκες και παιδιά κάτω των δέκα ετών.
Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα .
Πρόβλημα σίτισης, στέγασης, ιατρικής περίθαλψης
Οι πρόσφυγες βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο σε σχολεία, εκκλησίες, θέατρα ή σε αυτοσχέδιες κατασκευές.
1922: Το Ταμείο Περίθαλψης Προσφύγων ιδρύει τους πρώτους προσφυγικούς συνοικισμούς (Κοκκινιά, Βύρωνας, Καισαριανή, Νέα Ιωνία).
1923: Η Κοινωνία των Εθνών εγκρίνει τη δανειοδότηση της Ελλάδας και ιδρύεται η Εταιρεία Αποκατάστασης Προσφύγων στόχος της:
α. η δημιουργία βιομηχανικών μονάδων,
β. η αγροτική αποκατάσταση των προσφύγων (δημιουργούνται 2085 αγροτικοί οικισμοί) και
γ. η αστική τους αποκατάσταση (κατασκευάζει περίπου 20.000 κατοικίες).
1925: Ιδρύεται υγειονομική υπηρεσία.
Πρόβλημα κοινωνικής προκατάληψης
Η "ελληνικότητα" των προσφύγων αμφισβητείται από τους γηγενείς.
Το χάσμα προσφύγων και γηγενών ενισχύεται από την κοινωνική απομόνωση των προσφύγων σε χωριστές γειτονιές, συνοικισμούς και χωριά.
Οι σχέσεις προσφύγων και γηγενών φορτίζονται από τον ανταγωνισμό στην ιδιοποίηση τής γης (αγροτικής και αστικής), στην αγορά εργασίας αλλά και στις επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Σταδιακά οι σχέσεις εξομαλύνονται
Γίνεται λόγος για το ανεπανάληπτο επίτευγμα τής δημιουργίας μιας ενιαίας και ομοιογενούς ελληνικής κοινωνίας.
Η αποκατάσταση και αφομοίωση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής υπήρξε και παραμένει το μεγαλύτερο ειρηνικό επίτευγμα του νεοελληνικού κράτους.
(Γ. Μαυροκορδάτος)
Η συσσωμάτωση των δύο μεγάλων γεωγραφικών τμημάτων του ελληνισμού σε ομοιογενές εθνικό κράτος, ενταγμένο στον ευρωπαϊκό κόσμο, προσέδωσε στην Ελλάδα τη σύγχρονη της φυσιογνωμία και προδιέγραψε την ιστορική της διαδρομή κατά τον εικοστό αιώνα.
Π. Κιτρομηλιδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου